20 Ιουλίου 2008: Abasha – Τιφλίδα
Το πρωί όλοι οι συμμετέχοντες συγκεντρώθηκαν για να αποφασίσουν ποια θα ήταν η συνέχεια του ταξιδιού. Αποφασίστηκε να συνεχιστεί το Οδοιπορικό στη μνήμη του Μιχάλη. «Έτσι θα ήθελε κι εκείνος», είπε ο χαρακτηριστικά ο αρχηγός της αποστολής. Δεκατρείς από τους μοτοσικλετιστές αποφάσισαν να μην συνεχίσουν. Αποφασίστηκε επίσης, δύο από τους συντελεστές του οδοιπορικού (και προσωπικοί φίλοι του Μιχάλη) να διακόψουν για να φροντίσουν τις απαραίτητες διατυπώσεις και να πάρουν στη συνέχεια το δρόμο της επιστροφής για να είναι παρόντες στην κηδεία του φίλου και συνοδοιπόρου τους. Ένας μοτοσικλετιστής μέλος της οργανωτικής Επιτροπής ορίστηκε αρχηγός της ομάδας των 13 που αποφάσισαν να επιστρέψουν. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά όλους τους μοτοσικλετιστές για την συμπαράσταση τους και για το κουράγιο που είχαν εκείνη την δύσκολη στιγμή. Μόνο η μνήμη και η ενέργεια του Μιχάλη, καθώς και το πάθος και η επιμονή που του έδωσαν έμπνευση για να προετοιμάσει αυτό το Οδοιπορικό, μας δίνουν την δύναμη να το συνεχίσουμε σήμερα. Συνεχίζουμε την αποστολή μας το όνομα του και προς την μνήμη του.
Η αποστολή πληγωμένη αναχωρεί για την πρωτεύουσα της Γεωργίας. Η ελληνική πρεσβεία στην Γεωργία μας υποδέχθηκε το ίδιο απόγευμα στην Τιφλίδα (στην Πλατεία Ευρώπης, η οποία είχε διαμορφωθεί κατάλληλα για να διανυκτερεύσουμε) με πολλή ζεστασιά και ευχές για “καλούς δρόμους” και επιτυχία στο εγχείρημά μας. Ήταν μια ευκαιρία να συζητήσουμε, αλλά και να πάρουμε μια ανάσα, να σκεφτούμε όσα αναπάντεχα μας συνέβησαν και να συνεχίσουμε …